ვულვის ანთება ვულვიტი ქალის გარეთა სასქესო ორგანოების ანთებაა. განასხვავებენ პირველად და მეორად ვულვიტს. პირველადი ვულვიტი ვითარდება ტრამვის შედეგად, რომელსაც მოსდევს დაზიანებული უბნების შემდგომი ინფიცირება. ტრამვის მიზეზი შეიძლება გახდეს გარეთა სასქესო ორგანოების ქავილი, რომელიც აღინიშნება: დიაბეტის, ჰელმინთოსების, შარდის შეუკავებლობის, კანის დაავადებების (პიოდერმია, ფურუნკულოზი) და სხვათა (ვულვიტი, ვულვოვაგინიტი გოგონებში) დროს. მეორადი ვულვიტი ქალებში ვითარდება შინაგანი სასქესო ორგანოების ანთებითი პროცესების შედეგად. პათოლოგიური გამონადენი საშოდან ან საშვილოსნოს ყელიდან არღვევს ვულვის ეპითელურ საფარს და ამით ქმნის ხელსაყრელ პირობებს მიკრობთა შეჭრისთვის. ვულვიტის განვითარების წინასწარგანმწყობი ფაქტორია საკვერცხეების ჰიპოფუნქცია განასხვავებენ მწვავე და ქრონიკულ ვულვიტს. მწვავე პროცეს თან ახლავს ქსოვილთა შეშუპება, ჩირქოვანი გამონადენი, ზოგჯერ საზარდულის ნაოჭის, ბარძაყის შიგნითა ზედაპირის ჰიპერემია, ხშირად ვულვიტს თან სდევს მწვავე კონდილომები, რომლებიც ლაგდება სასქესო ნაპრალისა და ყითას მიდამოში. ავადმყოფები უჩივიან წვასა და ქავილს გარეთა სასქესო ორგანოების არეში, ჩირქოვან გამონადენს, მოძრაობის დროს ტკივილს. ნაწლავის ჩხირით ვულვის დაზიანების დროს გამონადენი არის უსიამოვნო სუნის მქონე მოყვითალო-მომწვანო სითხე, სტაფილოკოკური დაზიანების დროს გამონადენი უფრო სქელი, მოთეთრო-მოყვითალო ფერისაა. ბართოლინიტი საშოს კარიბჭის დიდი ჯირკვლის ანთება. იგი გამოწვეულია სტაფილოკოკით, ნაწლავის ჩხირით, სტრეპტოკოკით, პროტეუსით, უფრო იშვიათად გონოკოკით, ტრიქომონადით, მიკოპლაზმითა და სხვა მიკროორგანიზმებით. მიკრობებს შეუძლიათ დააზიანონ, როგორც ჯირკვლის გამომყოფი არხი (კანალიკულიტი), ასევე უშვალოდ ჯირკვალი. ჯირკვლის გამომტანი არხის ირგვლივ აღინიშნება მოწითალო ფერის რგოლი, არხსე ხელის დაჭერით გამოიყოფა ჩირქის წვეთი, რომელსაც იღებენ ბაქტერიოსკოპული გამოკვლევისათვის. კოლპიტი საშოს ლორწოვანი გარსის ანთებაა. არასპეციფიური კოლპიტი შეიძლება გამოწვეული იყოს სტაფილოკოკით, ნაწლავის ჩხირით, სტრეპტოკოკითა და სხვა. ხსირად კოლპიტი გამოწვეულია შერეული ინფექციით, ასევე ტრიქომონადებით. კოლპიტის განვითარების წინასწარგანმწყობი ფაქტორები შეიძლება იყოს საკვერცხეების ენდოკრინული ფუნქციის დაქვეითება, რომელიც აღინიშნება დანამატის ქრონიკული ანთების დროს, პუბერტულ პერიოდსა და ხანდაზმულ ასაკში. ანთებითი რეაქცია შეიძლება იყოს, როგორც კეროვანი, ისე დიფუზური, რომელიც ხშირად ვრცელდება საშვილოსნოს ყელის საშოსმხრივ ნაწილსა და ვულვაზე. კოლპიტის ძირითადი ნიშანია სეროზულ-ჩირქოვანი გამონადენი, რომელიც ახასიათებს დაავადების, როგორც მწვავე, ასევე ქრონიკულ სტადიას. მწვავე კოლპიტის დროს ავადმყოფები უჩივიან ქავილს და წვას საშოს მიდამოში, ვულვაში, ტკივილის გაძლიერებას და წვას მოშარდვის დროს. ქრონიკულ სტადიაში ეს მოვლენები ჩამცხრალია. ენდოცერვიციტი საშვილოსნოს ყელის არხის ლორწოვანი გარსის ანთება. მისი გამომწვევი შეიძლება იყოს სტაფილოკოკი, სტრეპტოკოკი, ნაწლავის ჩხირი, ენტეროკოკი, გონოკოკი, ვირუსი, კანდიდები. ენდოცერვიციტის განვითარებაში მნიშვნელობა აქვს საშვილოსნოს ყელის ჩახევებს, რომელიც ჩნდება მშობიარობის, აბორტების და სასქესო სისტემის სხვა ნაწილების დაავადებების დროს. მწვავე სტადიაში ავადმყოფები უჩივიან ლორწოვან-ჩირქოვან ან ჩირქოვან გამონადენს, ზოგჯერ მქაჩავ ტკივილს მუცლის ქვედა ნახევარსა და წელის არეში. ტემპერატურის მომატება, ძირითადად, არ აღინიშნება. ქრონიკულ სტადიაში ავადმყოფი არაფერს უჩივის. იშვიათად აღინიშნება ლორწოვანი ხასიათის გამონადენი სასქესო გზებიდან. დაავადების ხანგრძლივი მიმდინარეობისას საშვილოსნოს ყელი ჰიპერტროფირდება, ხშირად ვითარდება ფსევდოეროზიები. ენდომეტრიტი (საშვილოსნოს ლორწოვანი გარსის ანთება) ჩამოყალიბებას ხელს უწყობს გართულებული აბორტი, მშობიარობა, საშვილოსნოს სადიაგნოსტიკო გამოფხეკა, ჰისტეროსალპინოგრაფია და სხვა საშვილოსნოსშიგა ჩარევები. ენდომეტრიტის განვითარების გარკვეულ წინაპირობას წარმოადგენს საშვილოსნოსშიგა კონტრაცეპტივები. ამ დავადების დროს ზიანდება საშვილოსნოს ლორწოვანი გარსი, ფუნქციური და ბაზალური შრეები. ანთებითი პროცესი შეიძლება გავრცელდეს მთელ ლორწოვანზე ან ჰქონდეს კეროვანი ხასიათი. მძიმედ მიმდინარე ენდომეტრიტის დროს პროცესში ერთვება კუნთოვანი შრეც, რომლის დაზიანებაც, ასევე, შეიძლება იყოს დიფუზური და კეროვანი. აღინიშნება ტემპერატურის მომატება, ტკივილები მუცლის ქვედა ნახევარსა და საზარდულის არეში, თხიერი ლორწოვან-ჩირქოვანი გამონადენი, ზოგჯერ უსიამოვნო სუნით. სალპინგოოფორიტი საშვილოსნოს დანამატების ანთება და მიეკუთვნება სასქესო სისტემის ერთ-ერთ ყველაზე გავრცელებულ დაავადებას. იგი უფრო ხშირად აღმოცენდება აღმავალი გზით საშოდან, საშვილოსნოს ღრუდან ინფექციის გავრცელების გამო, ხშირად მისი განვითარების მიზეზია გართულებული მშობიარობა და აბორტი. სალპინგოოფორიტისთვის დამახასიათებელია ტკივილი მუცლის ქვემო ნაწილსა და წელის არეში, ტემპერატუპის მომატება, დიზურიული და დისპეფსიური მოვლენები, ანთებითი პროცესისათვის დამახასიათებელი ცვლილებები სისხლში, სხვადასხვა ხარისხით გამოხატული ექსუდაციური და ინფილტრაციული პროცესები საშვილოსნოს დანამატებსა და მიმდებარე ქსოვილებში. 
მენსტრუაციის დაწყება მოასწავებს იმას, რომ გოგონას შეუძლია დაორსულდეს და შვილი იყოლიოს. მენსტრუაცია თავისთავად არის რეგულარული პროცესის ნაწილი რომელიც ქალს ამზადებს თვიდან თვემდე, ორსულობისათვის. ეს ციკლი მოიცავს სხვადასხვა ფაზებს და კონტროლირდება ჰიპოთალამუსის მიერ სეკრეცირებული ჰორმონების ურთიერთქმედების გზით. ყოველ თვე მენსტრუაცია დაკავშირებულია იმასთან რომ სხეულში რეპროდუქციული ჰორმონების—ესტროგენების და პროგესტერონების—რაოდენობა იცვლება. როდესაც ქალი არ არის ორსულად ამ ორი ტიპის ჰორმონების შემცველობა ქალის ორგანიზმში მკვეთრად კლებულობს. როდესაც ეს შემცველობა მინიმუმამდე მცირდება იწყება სისხლდენა. ვნახოთ რა ხდება ნორმალური მენსტრუაციული ციკლის დროს. პირველი დღე არის სისხლდენის დაწყების დღე. ამ დროს სხეულის ტემპერატურა დაახლოებით 36,2 გრადუსია (ტემპერატურის ცვალებადობა გამოიყენება ე.წ. ბაზალური მეთოდით ოვულაციის განსაზღვრისათვის). თქვენი პროგესტერონების დონე უმდაბლესია რადგანაც დაორსულება არ მოხდა; ესტროგენებიც დაბალ მაჩვენებელზეა (ე.წ. წინა-ფოლიკულური, ანუ წინა ოვულაციის ფაზა, დღეები 1-5/7). დაახლოებით მე-10 დღეს თანდათან მზარდი ლუთეული ჰორმონი (LH) ფოლიკულის სტიმულირების ჰორმონთან (FSH) ერთად ამზადებს კვერცხუჯრედს ოვულაციისთვის და ამით სრულდება მომდევნო ფოლიკულური ფაზა (დღეები, დაახლოებით 6-14), რომელსაც მოსდევს ოვულაციური ფაზა (~13-15). ლუთეული ფაზა იწყება სხეულის ტემპერატურის მატებით როგორც მზარდი პროგესტერონების რეაქცია. მენსტრუაციისას ჩამოშლილი საშვილოსნოს ენდომეტრიუმი კვლავ შენდება შესაძლო იმპლანტაციისთვის (~15-28). აღსანიშნავია რომ ოვულაციის წინა დღეებში და ოვულაციის პიკზე ესტროგენები ახდენენ საშოს მუკუსის გათხელებას რათა გაადვილდეს სპერმის შეღწევა ქალის რეპროდუქციულ სისტემაში. ამ მეთოდს (ბაზალური ტემპერატურის მეთოდთან ერთად) ზოგიერთი ქალი წარმატებით იყენებს ოვულაციის მისახვედრად. თუ განაყოფიერება მოხდა საშვილოსნოს მუკუსი გასქელდება რადგანაც წარმოქმნას ე.წ. მუკუსის საცობი, რომელიც ხელს უშლის სპერმის საშოში შემდგომ შეღწევას იმისათვის, რომ დაიცვას ემბიონი შესაძლო მიკრობებისგან. თუ განაყოფიერება არ მოხდა, პროგესტერონების დონე დაეცემა და ჩამოშლის პროცესი მეორდება, რაც მომდევნო სისხლდენის საფუძველი ხდება. მენსტრუაციული ციკლის დროს, კვერცხუჯრედები გამოიყოფა ოვარიული ჯირკვლებიდან. როდესაც კვერცხუჯრედი გაივლის ე.წ. ფალოპურ მილებს, ნაყოფიერი ფაზის დროს თუ კვერცხუჯრედი განაყოფიერდება, კვერცხუჯრედი მიეკედლება საშვილოსნოს შიდა კედელს და ჩანასახის ჩამოყალიბების პროცესიც იწყება. თუ კვერცხუჯრედი არ განაყოფიერდა, მაშინ ის საფუძველს უდებს ახალ მენსტრუაციულ ციკლს რასაც თან ერთვის სისხლდენა. სისხლდენის ოდენობა განპირობებულია პერიოდის მახასიათებლებით და შეიძლება მერყეობდეს რამოდენიმე სუფრის კოვზიდან ნახევარ სუფრის ჭიქამდე მთელი პერიოდის განმავლობაში. ეს ოდენობა განსხვავებულია გოგონებს შორის და ასევე შეიძლება პერიოდიდან პერიოდამდე შეიცვალოს ერთიდაიმავე გოგონასათვის. ბევრ გოგონას სუსტი სისხლდენა აქვს პირველი 1-2 დღის განმავლობაში, შემდეგ უფრო ინტენსიური სისხლდენა და კვლავ ნაკლებად ინტენსიური. ზოგიერთ გოგონას კი ძლიერი სისხლდენა აქვს პირველივე დღეს. აგრეთვე, ზოგიერთი გოგო საცვლებზე შეამჩნევს პერიოდებს შორის სისხლის ლაქებს ან ექნება მცირედი სისხლდენა რაც უმეტეს შემთხვევებში ნორმალურია. როგორც უკვე ითქვა, მენსტრუაცია განსხვავებულია როგორც ქალებს შორის და ასევე თვიდან თვემდეც შეიძლება სხვადასხვანაირად წარიმართოს ერთიდაიმავე ქალისთვის და ამავდროულად ნორმის ფარგლებში შენარჩუნდეს. როგორც წესი, მენსტრუაციული ციკლის ხანგრძლივობა შეიძლება მერყეობდეს 3-დან 5 კვირამდე; როდესაც დღეებს ითვლით ციკლში, ყოველთვის დაითვალეთ თქვენი პერიოდის პირველი დღე როგორც დღე 1. საშუალოდ, პერიოდი გრძელდება დაახლოებით 6 დღე, თუმცა ეს ინდივიდუალურია და შეიძლება გახანგრძლივდეს ან შემოკლდეს. სულ თავიდან, როდესაც მენსტრუაცია პირველად გეწვიათ, ციკლები შესაძლებელია არარეგულარული გქონდეთ (ხანგრძლივობის, დენადობის, ფიზიკური სიმპტომების თვალსაზრისით) რაც დროებითია და ნორმალურია, რამეთუ ახალგაზრდა გოგონებს დრო სჭირდებათ შეეგუონ ჰორმონების ახლებურ დონესა და მახასიათებლებს და შეიქმნან ბუნებრივი რეგულარული ციკლი. აგრეთვე, სისხლის ფერიც შეიძლება იცვლებოდეს (მკაფიო წითელიდან მუქი ფერებისკენ) როგორც ქალებს შორის ასევე ციკლიდან ციკლამდე ერთიდაიმავე ქალისათვის. მენსტრუაციის დაწყების საშუალო ასაკია 12-13 წელი, თუმცა ის შეიძლება დაიწყოს გაცილებით ადრე (8-9 წლის ასაკში) ან გაცილებით გვიან (14-15 წლის). თუ 16 წლის შესრულდით და პერიოდი ჯერ არ გქონიათ, მაშინ უმჯობესია ექიმთან გაიაროთ კონსულტაცია რათა ექიმმა შეაფასოს თქვენი მდგომარეობა. ასაკზე გავლენას ახდენს მთელი რიგი ფაქტორების კომპლექსი, მათ შორის ახალგაზრდა ქალის ზოგადი ჯანმრთელობის მდგომარეობა, კვების რაციონი და ისტორია, სხეულის წონა სიმაღლესთან მიმართებაში, თამბაქოსა და ალკოჰოლის მოხმარება და სხვ. მენსტრუაცია გრძელდება დაახლოებით თვეში ერთხელ წლების განმავლობაში, მანამდე სანამ ქალი 45-50 წელს არ მიაღწევს. მენსტრუაციის დასასრული არის მენოპაუზა და მოასწავებს ქალის შემდგომი დაორსულების შეუძლებლობას. ბევრი გოგონა განიცდის ფიზიკურ დისკომფორტს პერიოდის დაწყებამდე. დაახლოებით ნახევარს აქვს დისმენორეა, ანუ მტკივნეული მენსტრუაცია. ეს განსაკუთრებით თვალშისაცემია მენსტრუაციის ადრეულ, თინეიჯერულ წლებში. მენსტრუაციული დისკომფორტის დამახასიათებელი ნიშნებია მკერდის სიმკვრივის შესუსტება, კერტების სიმშრალე, რეპროდუქციული სისტემის კუნთების სეკრეცია და ზოგჯერ, სპაზმები, ხანდახან თავისტკივილები. განსაკუთრებით მძიმე ფორმებში შეიძლება ადგილი ჰქონდეს დეპრესიას, სიბრაზეს, ნევროზულ გამოვლინებებს. პერიოდის დროს უმჯობესია თავი აარიდოთ ისეთ საკვების რაციონს როგორიცაა დიდი ოდენობით შაქრის შემცველი პროდუქტები და ტკბილეული, ყავა, ალკოჰოლი, სიგარეტი, კონსერვანტები და ხელოვნური დანამატები, ხორცი, შოკოლადი, რძე და რძის პროდუქტები. მენსტრუაციის წინა სტადიაში უმჯობესია მიიღოთ რაც შეიძლება მეტი ახალი ხილი და ბოსტნეული. თუ თქვენ დიეტაზე ხართ ან ბევრს ვარჯიშობთ ამას შეუძლია დააყოვნოს თქვენი პერიოდის დადგომა. ქალებს, რომლებიც ჩასახვის საწინააღმდეგო აბებს ღებულობდნენ ხანგრძლივი დროის განმავლობაში და შემდეგ ერთიანად შეწყვიტეს მათი მიღება, შეიძლება ციკლი დაუგვიანდეთ რადგანაც ორგანიზმს დრო სჭირდება რათა ბუნებრივი ციკლი აღიდგინოს, რასაც შეიძლება რამოდენიმე თვე დასჭირდეს. რამეთუ ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებების მიღების დროს მენსტრუაციული ციკლი განპირობებული იყო ხელოვნური ჰორმონების მიერ—ეს ერთგვარად ყალბი ციკლი იყო. ასე რომ ორგანიზმს სჭირდება რომ თავიდან “ისწავლოს” სისხლდენა ბუნებრივად ახალ ციკლში. საგულისხმოა, რომ მცდარია ის მოსაზრება რომ თითქოს ვისაც ციკლი არ დაწყებია ვერ დაორსულდება. ეს მოსაზრება მცდარია, იმიტომ რომ გოგონას ოვულაცია ექნება მანამდე სანამ პირველად ექნება სისხლდენა. რაც იმას ნიშნავს, რომ პერიოდის დადგომამდე რაღაც გარკვეულ, გაუცნობიერებელ, მომენტში მას მიდრეკილება აქვს და შეუძლია დაორსულდეს და გააჩინოს, ამიტომ რისკი საკმაოდ მაღალი რჩება მათთვისაც კი ვისაც ციკლი საერთოდ არ ჰქონია. ასევე ადრეული სექსუალური აქტივობა არაბუნებრივად აჩქარებს პერიოდის დადგომის დროს, რასაც შეიძლება თან სდევდეს გართულებები, მათ შორის ციკლის რეგულარობის ჩამოყალიბების პროცესშიც. როდესაც ქალი დაფეხმძიმდება, მისი თვიური ციკლი უმეტეს შემთხვევებში წყდება ორსულობის მთელი პერიოდის განმავლობაში. ამიტომ, თუ ქალს პერიოდი გაუცდა ეს არის სავარაუდო, თუმცა არა აუცილებელი, ნიშანი იმისა რომ ქალი ორსულადაა. ორსულობის უტყუარი დადასტურება შეიძლება მარტივი შარდის ტესტით ან სისხლის ანალიზით. ცოლ-ქმრულ წყვილებს ზოგჯერ შეუძლიათ გამოცდილებიდან “ისწავლონ” როდის დგება ციკლის ნაყოფიერი და არანაყოფიერი ფაზები და შესაბამისად თავი შეიკავონ სექსისაგან ნაყოფიერი ფაზის დროს, თუ სურთ რომ ორსულობა იქნას აცილებული. თუმცაღა აქ ცდომილებები სავსებით მოსალოდნელია და ორსულების აცილების გარანტია ვერ იქნება ციკლის გამოცნობა. რაც შეეხება ჰიგიენურ პაკეტებს, ისინი უნდა შეიცვალოს იმ სიხშირით როგორც საჭიროა, მაგრამ აუცილებლად მანამდე სანამ გაჯერდება მენსტრუაციული სისხლით. ტამპონების გამოყენების შემთხვევაში, მიზანშეწონილია მინიმალური შემწოვობის ტამპონები იყოს გამოყენებული ნაკლებად ინტენსიური სისხლდენის დღეების განმავლობაში რაც ორგანიზმს უკეთ ესადაგება. 
როგორ უნდა წარიმართოს ორსულობა და რას უნდა მიაქციოს ყურადღება წყვილმა?- რა გამოკვლევები უნდა ჩაიტაროს ქალმა დაორსულებამდე? ორსულობის დაგეგმვისას უნდა ვეცადოთ, რომ გამოვრიცხოთ როგორც გარემოს არასასურველი ზემოქმედება, ასევე გადახრები მშობლების ჯანმრთელობის კუთხით. ჩასახვა ნორმალურად რომ მოხდეს და ორსულობა გართულებათა გარეშე წარიმართოს, აუცილებელია გამოკვლევების ჩატარება როგორც დაორსულებამდე, ასევე დაორსულების შემდგომაც. თუ ქალი ბავშვის გაჩენას გადაწყვეტს, ჯერ კიდევ ჩასახვამდე უნდა იზრუნოს პატარას ჯანმრთელობაზე. თავდაპირველად მომავალმა დედამ უნდა მიმართოს გინეკოლოგს – სასურველია, იმ ექიმს, რომელთანაც რეგულარულად გადის კონსულტაციას და რომელიც უფრო უკეთ არის გათვითცნობიერებული ინდივიდუალური პრობლემებისა თუ გადახრების თაობაზე. ასევე უნდა მიმართოს ექიმს მეუღლემაც. აუცილებელია მომავალი მშობლების ანამნეზის შეკრება, რათა შეფასდეს მათი ჯანმრთელობა და მემკვიდრეობა. ცალკეულ შემთხვევაში შესაძლოა საჭირო გახდეს სხვა სპეციალისტების: თერაპევტის, ნევროლოგის, ოკულისტის, კარდიოლოგის – კონსულტაციაც. განსაკუთრებული ყურადღება, ცხადია, სჭირდება მომავალ დედას. განვითარების შესაძლო მანკებისა და გადახრების თავიდან ასაცილებლად, გინეკოლოგიურ გასინჯვასთან ერთად, საჭიროა ფარისებრი და სარძევე ჯირკვლების გამოკვლევა, ნაცხის ციტოლოგიური ანალიზი, საეჭვო შემთხვევებში კი ორგანიზმის უფრო გულდასმით შესწავლა. ჩვეულებრივ გამოკვლევას აუცილებლად უნდა დაემატოს ულტრაბგერითი გამოკვლევა. ეს უკანასკნელი უმჯობესია ჩატარდეს კრიტიკული დღეების შემდეგ, მენსტრუალური ციკლის პირველ ფაზაში. რომელი ინფექციებია განსაკუთრებით საშიში ნაყოფის განვითარებისთვის? ზოგიერთი ინფექცია, რომელთა მატარებელიც შეიძლება იყოს როგორც მამა, ასევე დედა, ნაყოფის დაღუპვის ან თანდაყოლილი სიმახინჯის მიზეზად იქცევა. განსაკუთრებით ხშირად გვხვდება შემდეგი გამომწვევები:
განსაკუთრებით საშიშად მიიჩნევა წითურას ვირუსი – ის თითქმის ყოველთვის გადაეცემა ნაყოფს და მძიმე დარღვევებს იწვევს. ხშირად თანდაყოლილი წითურას შედეგია კატარაქტა, სიყრუე და გულის მანკი. ზოგჯერ აღინიშნება დარღვევები სისხლის, ფილტვების მხრივ, ფიზიკური განუვითარებლობა. წითურას ვირუსი გადაეცემა ჰაერწვეთოვანი გზით, ხოლო დაავადების წყაროა დაავადებული ბავშვი, ამიტომ მომავალი დედა უნდა მოერიდოს მსგავს კონტაქტებს. განსაკუთრებით სახიფათოა ნაყოფისთვის ადრეული ორსულობისას (მე-5 კვირამდე) დასნებოვნება, რადგან ამ დროს თანდაყოლილი სიმახინჯეების განვითარების ალბათობა ყველაზე დიდია. წითურა შესაძლოა სპონტანური აბორტის, მკვდრადშობადობისა და ახალშობილის სიკვდილის მიზეზადაც კი იქცეს. თუ ქალს ბავშვობაში გადატანილი აქვს წითურა ან აცრილია მასზე, პატარას არაფერი ემუქრება – იმუნიტეტი არ დაუშვებს ინფექციის განვითარებას. ყველა სხვა შემთხვევაში კი რაც შეიძლება ადრე უნდა გავიკეთოთ სისხლის ანალიზი წითურას ანტისხეულებზე. ციტომეგალოვირუსი ერთ-ერთი სახიფათო ვირუსთაგანია, რომელიც გადაედება ჰაერწვეთოვანი და სქესობრივი გზით. ორსულობის ადრეულ ვადაზე ინფიცირებისას დიდია ორსულობის შეწყვეტის ან განვითარების ანომალიის ჩამოყალიბების ალბათობა. თუ ინფიცირება უფრო გვიან მოხდა, მოსალოდნელია ჭარბწყლიანობა, ნაადრევი მშობიარობა და ახალშობილის თანდაყოლილი ციტომეგალია. ამ შემთხვევაში ახალშობილს უდიდდება ღვიძლი და ელენთა, ემართება სიყვითლე, ანემია, ცენტრალური ნერვული სისტემის, თვალისა და სმენის მძიმე დარღვევები. რა საფრთხეს უქადის გრიპის ვირუსი ორსულს? ამ საფრთხეზე ხშირად საუბრობენ, რადგან გრიპმა მართლაც შეიძლება მძიმე შედეგები გამოიწვიოს. მოსალოდნელია გართულებები თირკმელებზე, გულ-სისხლძარღვთა და იმუნურ სისტემებზე, აბორტი და ნაადრევი მშობიარობა. გარდა ამისა, გრიპის შემდეგ ორგანიზმი უფრო ადვილად შეიძლება დასნებოვდეს პნევმოკოკური ან სტაფილოკოკური ინფექციით. გრიპის შედეგი შესაძლოა განსაკუთრებით მძიმე იყოს ნაყოფის განვითარების ადრეულ სტადიაზე (მე-12 კვირამდე), როდესაც ყალიბდება მნიშვნელოვანი ორგანოები და სისტემები. აქედან გამომდინარე, აუცილებელია დედის იმუნიტეტის ამაღლებაზე ზრუნვა – გაკაჟება, ვიტამინების მიღება და სრულფასოვანი კვება. ბაქტერიული ინფექციებიდან ორსულისთვის რომელია განსაკუთრებით საშიში? ბაქტერიული ინფექციებიდან შედარებით საშიშია ტოქსოპლაზმოზი. ამ ინფექციით დასნებოვნება ხდება ინფიცირებულ ხორცთან ან კატასთან კონტაქტის გზით. თუ ქალმა დაორსულებამდე გადაიტანა ეს ინფექცია, იმუნიტეტი სამუდამოდ დარჩება. საფრთხე ორსულობის ვადასთან ერთად იზრდება. პირველ ტრიმესტრში დასნებოვნებამ შესაძლოა არავითარი გართულება არ გამოიწვიოს. მეორე ტრიმესტრში თანდაყოლილი ტოქსოპლაზმოზის განვითარების რისკი 20%-მდე იზრდება – გამომწვევი გროვდება თავის ტვინში, აზიანებს ნაყოფის თვალებსა და ცენტრალურ ნერვულ სისტემას. ყველაზე ხშირი შედეგებია ქალასშიგა წნევის მომატება, გონებრივი ჩამორჩენილობა, ეპილეფსია და სიბრმავე. მესამე ტრიმესტრში დაავადების განვითარების ალბათობა 50-60%-მდე იზრდება. მიუხედავად ამისა, ტოქსოპლაზმოზი ორსულობის შეწყვეტის აბსოლუტურ ჩვენებად არ მიიჩნევა. თუ ანალიზის შედეგები დამაკმაყოფილებელია, ხოლო ულტრაბგერითი გამოკვლები ორგანულ ცვლილებებს არ ავლენს, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ ყველაფერი რიგზე იქნება. საფრთხის თავიდან ასაცილებლად ორსული უნდა ერიდოს კატასთან კონტაქტს და თერმულად კარგად დამუშავებული ხორცი მიირთვას. რაც შეეხება კანდიდოზს (რძიანა), მიკოპლაზმოზს, ტრიქომონიაზს, ქლამიდიოზს, – ისინიც საშიშია დედისა და ნაყოფისათვის, რადგან მათი მძიმე მიმდინარეობისას იზრდება სპონტანური აბორტისა და მკვდრადშობადობის რისკი. თანამედროვე მეთოდებით დროული დიაგნოსტიკისა და ადეკვატური მკურნალობის შემთხვევაში მათგან განკურნება შესაძლებელია, ოღონდ აუცილებელია შესაბამისი ანალიზების ჩატარება და ექიმის კონსულტაცია. 
ამ დროისათვის ბევრი ქალბატონი ორსულობის უკანასკნელ თვეებში იმყოფება და ისიც უნდა ითქვას, რომ ბევრ მათგანს მშობიარობის სერიოზულად ეშინია. მათ აშინებთ მოსალოდნელი ტკივილი, გაურკვევლობა, მშობიარობის დროს განცდილი შესაძლო მარტოობა და სხვა ფაქტორები. თავის მხრივ, ორსულობა ერთ–ერთი ყველაზე ნათელი პერიოდია ნებისმიერი ქალბატონის ცხოვრებაში. მშობიარობის შიში მათაც აქვთ ვინც პირველად მშობიარობს და მათაც ვინც მეორე ან მესამე ბავშვს აჩენს. თუმცა ეს შიში განსაკუთრებით მძაფრი პირველი ორსულობის დროს არის. აღნიშნულმა შიშებმა შესაძლოა სერიოზული გართულებები გამოიწვიოს. ეს შეიძლება ჩანასახის განუვითარებლობისა და სხვადასხვა დაავადებების მიზეზი გახდეს. მსგავსი დამოკიდებულება კი გარკვეულწილად აუცილებლად გამოიწვევს გართულებებს მშობიარობის დროს. თუ ქალი შიშს განიცდის, მაშინ მას ამ სიტუაციიდან თავის დაღწევა მარტოს ნამდვილად გაუჭირდება. თავდაპირველად კარგად უნდა დაფიქრდეს და არსებულ ზოგად შიშს კონკრეტული მიზეზი მოუძებნოს. ორსულს კარგად უნდა ახსოვდეს, რომ ის რასაც თავად განიცდის, ნაყოფიც ანალოგიურად გრძნობს თავს. ასეთი სერიოზული და მუდმივი შიშის დროს კი ნაყოფი მუდმივად აფორიაქებულია. ასეთი სიტუაცია კი უარყოფით გავლენას იქონიებს მის ნერვულ სისტემაზე. ამ შიშების დაყოფა კი რამდენიმე ეტაპად არის შესაძლებელი. პირველ რიგში შიში უცნობი სიტუაციისადმი. ამ ტიპს შესაძლოა ყველაზე გავრცელებული ვუწოდოთ. ამ შემთხვევაში მომავალი დედა ვერავითარ შემთხვევაში ვერ გაარკვევს შიშის მიზეზს. სწავლულების მიერ სრულიად არ არის შესწავლილი თავად მშობიარობის პროცესი, მაგრამ ფეხმძიმეს შეუძლია იმისგან გაიგოს გარკვეული საკითხები, ვისაც უკვე გამოცდილი აქვს აღნიშნული ვითარება. ორსულს შეუძლია იკითხოს ყველაფერი, რაც მშობიარობასთან დაკავშირებით აინტერესებს. მეორე ტიპი ტკივილისადმი შიშია. ზოგიერთი ორსულისთვის ყველაზე სუსტი სახის ტკივილიც კი უბრალოდ აუტანელია. ამ შემთხვევაში ორსულს ფსიქოლოგი აუცილებლად დაეხმარება. თუმცა, არაფერი გამოვა, თუ თავად ფეხმძიმე ქალბატონი არ ეცდება თავად შთააგონოს საკუთარ თავს, რომ ეს უბრალო ფობიაა და არა რეალური პრობლემა. ასეთ სიტუაციებში ორსულს ძალიან ეხმარება ოჯახის წევრებთან, საყვარელ ადამიანთან და ახლობლებთან ურთიერთობა. თუ ამ ტიპის შიში ვერ დაძლიეთ, გახსოვდეთ, რომ არსებობს მშობიარობის გაუტკივარების მეთოდები, რაც მშობიარობის პროცესს სრულიად უმტკივნეულოს ხდის; გაეცანით მასალას მშობიარობის გაუტკივარება და დარწმუნდებით, რომ თქვენ შიშს საფუძველი არ გააჩნია; მესამე ტიპის შიშს მარტოობა განეკუთვნება. ახლობელმა ადამიანებმა მაქსიმალურად უნდა შეუწყონ ხელი ორსულს, რომ თავი მარტო არ იგრძნოს. ეს ყველაფერი არის დეპრესიის სერიოზული მიზეზი. ყველაფერთან ერთად ქალი უნდა ცდილობდეს გარშემომყოფებთან ურთიერთობას. თუ მშობიარობის შიში დაუძლეველია:
დავით (ბუკა) კობეშავიძე ექიმი მეან-გინეკოლოგი, ,,იმედის კლინიკის" დირექტორი მოადგილე, მედიცინის აკადემიური დოქტორი “იმედის კლინიკაში” ეფექტური პლასტიკური ოპერაციებით ბევრი ქალისთვის გადაუჭრელი პრობლემები მოგვარდება.
პლასტიკური ოპერაციები ,,იმედის კლინიკაში":
სასქესო ორგანოების ფორმისა და სტრუქტურის კორექცია ინტიმური პლასტიკის მეშვეობით თანამედროვე ქალბატონებში განსაკუთრებით პოპულარულია. „იმედის კლინიკაში" შექმნილია მძლავრი გინეკოლოგიური სექტორი, როგორც სამკურნალო, ასევე ოპერაციული გინეკოლოგიის განხრით; ჩვენთან წარმატებით ფუნქციონირებს ოპერაციული გინეკოლოგიის ახალი მიმართულება - ე.წ. პლასტიკური გინეკოლოგია, რომელიც ჩვენი საზოგადოებისათვის პროგრესული მოვლენა გახლავთ. აღნიშნული ოპერაციული ჩარევა ქალს აძლევს საშუალებას, მიხედოს საკუთარ ჯანმრთელობას, როგორც შინაგანი დაავადებების სამკურნალოდ, ამავე დროს ესთეტიური დეფექტის გამოსასწორებლადაც. სამწუხაროდ, ამ თემაზე საუბარი და, მით უმეტეს, ექიმთან ვიზიტი ბევრი ქალისთვის უხერხულობასთან და სირცხვილთან ასოცირდება, თუმცა, გვინდა მოვუწოდო ქართველ მანდილოსნებს მიხედონ საკუთარ დელიკატურ პრობლემებს, რაც გარეგნულ მხარესთან ერთად, საშარდე თუ სასქესო გზების მუდმივ ანთებით პროცესებს იწვევს. ინტიმური პლასტიკა არის საშუალება გარეთა სასქესო ორგანოების ნაკლის მოსაშორებლად ან დაკარგული ფუნქციების აღსადგენად. როგორც წესი, აღნიშნული პრობლემები აწუხებთ ქალებს, რომელთაც ჰქონდათ გართულებული მშობიარობა (ჩაჭრებით და ჩახევებით), მშობიარობის შემდგომი ტრავმების შედეგად დაზიანებული აქვთ გარეთა სასქესო ორგანოები. „იმედის კლინიკის" პლასტიკური ქირურგიის დეპარტამენტიში მუშაობს უცხოეთში გადამზადებული პროფესიონალ გინეკოლოგთა გუნდი. ჩვენ ქალებს ვაძლევთ საშუალებას, მარტივად და, რაც მთავარია, ხელმისაწვდომ ფასებში გალამაზდნენ და თავი დაიცვან იმ სერიოზული პრობლემებისაგან, რაც შეიძლება გამოიწვიოს დაზიანებულმა სასქესო ორგანოებმა. ოპერაციები კეთდება უახლესი მეთოდებით და, შესაბამისად, მაქსიმალური შედეგებით. ამავე დროს მიმდინარეობს მოლაპარაკებები ლატვიელებთან და ვაპირებთ, „იმედის კლინიკაში" გავაკეთოთ პლასტიკური ოპერაციები ლაზერის მეშვეობით. ოპერაციები გრძელდება დაახლოებით 15 წუთი. ამჟამად ჩვენთან ხდება დიდი და მცირე სასირცხვო ბაგეების კორექცია, მშობიარობის შემდგომი ნაწიბურის ამოკვეთა საშოს უკანა კედლის პლასტიკით, საშოს კედლების პლასტიკა, საშვილოსნოს ყელის პლასტიკა და სხვა. გართულებული მშობიარობის დროს ხდება საშოს როგორც უკანა, ისევე წინა კედლების დაწევა. ასეთ დროს ნაწლავის ჩხირი ძალიან მარტივად ხვდება სასქესო გზებში, რაც იწვევს საშვილოსნოში და შარდის ბუშტში ანთებითი პროცესების წარმოშობას, ვინაიდან დაზიანებული გარეთა სასქესო ორგანოები მუდმივი ინფექციის კერაა. მშობიარობის შემდგომ გაწელილი საშოს კუნთები ვეღარ ასრულებენ თავის ფუნქციას და შეიძლება ვერ შეიკავონ შარდის ბუშტი და სწორი ნაწლავი. ამის შედეგი არც თუ სასიამოვნოა - დაწყებული უნებლიე შარდვით და დამთავრებული სერიოზული შიდა ინფექციებით. ამავე დროს სქესობრივი კავშირის დროს ჩნდება დისკომფორტი. პლასტიკური ოპერაციის შედეგად კი შესაძლებელია როგორც შარდის ბუშტის ფიქსაცია, ასევე შარდსაწვეთის კუთხის შეცვლა. ოპერაციიდან ერთ საათში ქალს შეუძლია სახლში წასვლა. კეთდება პლასტიკური ნაკერები, რომელიც თავისით გაიწოვება. პოსტოპერაციული პერიოდი 2-3 დღე გრძელდება. ასე რომ, ქალბატონებო, ჩვენთან, თქვენი დელიკატური პრობლემები უმოკლეს დროში, ეფექტურად მოგვარდება! ისარგებლეთ დავით (ბუკა) კობეშავიძესთან ვიზიტზე წინასწარი ჩაწერის სერვისით |
RSS Feed
© შპს ,,იმედის კლინიკა"
© IMEDICLINIC
© IMEDICLINIC