ახალშობილის ჭიპის დამუშავება

ბავშვის მოვლა და პედიატრია - ვრცლად

ჭიპის ჭრილობა შესაძებელია გახდეს ინფექციის შეჭრის კარი; ინფექციის განვითარებამ კი შესაძლოა გამოიწვიოს სეფსისი.

ახალშობილის ჭიპის დამუშავების დროს განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა ასეპტიკისა და ანტისეპტიკის დაცვას.

ჭიპის დამუშავების წინ მეანი იბანს ხელებს, ისევე როგორც ოპერაციის წინ. ჭიპს აცილებელ ორ ეტაპად.

ჭიპის რგოლიდან 15 სმ-ის დაშორებით ადებენ ერთ მომჭერს, რამდენიმე სანტიმეტრის დაშორებით კი მეორეს. მომჭერებს შორის ჭიპს ამუშავებენ 96%-იანი სპირტით და ჭრიან სტერილური მაკრატლით.

მოკვეთის ადგილს უსმევენ იოდის 5%-იან ხსნარს, ჭიპის ნარჩენს ახვევენ სტერილურ სალფეთქში და ბავშვი გადაჰყავთ შესახვევ მაგიდაზე ჭიპის ნარჩენის შემდგომ დასამუშავებლად.

ჭიპის ბოლოს ამუშავებენ სპირტით და კვანძავენ მსხვილი აბრეშუმის ძაფით 1,5-2 სმ-ის დაშორებით ჭიპის რგოლიდან. ამჟამად აბრეშუმის ლიგატურის ნაცვლად ადებენ როგოვინის მეტალის სამაგრს. ლიგატურის დადების შემდეგ ჭიპის ნარჩენს მოკვეთენ გადაკვანძვის ადგილიდან 2-3 სმ-ის დაცილებით. ჭიპის ნარჩენს ახვეევენ დოლბანდის სალფეთქში, რომლის ბოლოსაც ახევენ ჭიპის რგოლთან.

რეზუს-კონფლიქტის დროს ჭიპს კვანძავენ 5 სმ-ის დაშორებით ჭიპის რგოლიდან, რაც შესაძლებლობას იძლევა საჭიროების მიხედვით ჩატარდეს სისხლის ჩანაცვლებითი გადასხმა ახალშობილისათვის.

სახლში

მოშუშებამდე ჭიპის ადგილი ღია ჭრილობას წარმოადგენს და ის ადვილად დაინფიცირდება თუ სათანადოდ არ მოუარეთ. მოვლის მთავარი მიზანია ამ ადგილას სისუფთავისა და სიმშრალის შენარჩუნება. 

ადრე ჭიპლარის მოშუშებამდე პატარების სრულად დაბანას ერიდებოდნენ, იმის გამო რომ არ დაესველებინათ ჭრილობა. ახლა ეს წესი შეიცვალა. დაბანა და სისუფთავის დაცვის  პროცედურები მიზანშეწონილიც არის, თუ მათ ყველა წესის და ჰიგიენური ნორმის დაცვით შეასრულებთ. ბანაობა არ შეუშლის ხელს ჭიპლარის მოშუშებას და არც მის დაინფიცირებას გამოიწვევს თუ პატარას სუფთა ჭურჭელში, სუფთა წყლით და რბილი საპნით დაბანთ, შეგიძლიათ ჭიპის არეც ჩამობანოთ თბილი წყლითა და საბავშვო საპნით, მხოლოდ კარგად გაამშრალეთ, ჯერ რბილი პირსახოცით და შემდეგ ჰაერზე გააშრეთ, სანამ ჩააცმევთ. 

თუ აუცილებლობა არ მოითხოვს, ნუ იხმართ ანტისეპტიკს, რადგან ეს შეხორცების პროცესს შეაჩერებს. მაგრამ საჭიროებისამებრ შეგიძლიათ გამოიყენოთ წყალბადის ზეჟანგი,  მხოლოდ ექიმის რეკომენდაციით. 
გაითვალისწინეთ ზოგადი რჩევები:

• ყოველთვის დაბანილი ხელებით შეეხეთ პატარას და განსაკუთრებით ჭიპის ადგილს.
• არ ჩამოაძროთ ჭიპლარი, დაელოდეთ მის სრულ გაშრობასა და ბუნებრივ აშრევებას.
• მაქსიმალურად დაიცავით ეს ადგილი შარდისა და განავალის მოხვედრისგან, ეცადეთ, რომ პამპერსი უფრო ქვემოთ იყოს ჩაწეული და თუ ეს მაინც მოხდება გაუსუფთავეთ ეს არე.

ჭიპლარი საბოლოოდ ჩამოძრობიდან 10 დღეში შეხორცდება, მანამდე კი შესაძლოა სისხლის წვეთი შენიშნოთ, ეს სავსებით ნორმალურია, რადგან ჭრილობა ბოლომდე არ არის შეხორცებული. მაინც ყურადღება მიაქციეთ დაინფიცირების შემდეგ ნიშნებს და მათი აღმოჩენის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს:
​

• პატარას სიცხე აქვს, მოთენთილია, უარს ამბობს საჭმელზე და შეუძლოდ არის
• მუცლის არე და ჭიპის მიდამოები შეუსივდა ან გაუწითლდა
• ჭიპლარი შესივდა, არასასიამოვნო სუნი და სისველე აღენიშნება

ამ სიმპტომების აღმოჩენისას უმალვე მიართეთ ექიმს. 

ჭიპლარის ჯანსაღად მოშუშება სხვადასხვა ტემპით მიმდინარეობს პატარებში და საშუალოდ დაბადებიდან 3 კვირაში შუშდება. ​

გაზიარება